Sister Fawzia heeft op eigen initiatief met de medewerkers gesproken. Zij vindt dat we eigenlijk door moeten werken vanaf 2011 ook al krijgen we eerst geen salaris... Haar insteek is dat we anders toch maar doelloos thuis zullen zitten en doorwerken betekent voor haar ook dat we laten zien dat we serieus zijn er is zoveel vraag naar onze producten! Ik ben het helemaal met haar eens! Sommige medewerkers vonden dat ook, anderen wilden er nog even over nadenken... Prima!

Zaterdag was er een grote schoonmaak actie gepland in Tamale. Dat schijnt eens in de zoveel tijd te gebeuren. Alle winkels moeten gesloten blijven, de markt mag niet geopend worden voordat het programma afgelopen is en Tamale er weer een beetje redelijk uit komt te zien... Sister Fawzia hoorde dat op het plaatselijke radio station en lichtte ons daarover in. Ik rook een kans en stelde voor om naar het radio station te gaan om te zeggen dat ze naast deze mededeling zouden kunnen aangeven dat de waterzakjes en de ijszakjes bij de werkplaats ingeleverd kunnen worden en dat er mooie producten voor te krijgen zijn... Dus Fawzia en ik meteen, met een aantal producten, op pad... Nu was het radio station zo enthousiast dat we meteen de ether in werden gezonden en we live mochten vertellen wat we deden en wat we wilden... De eigenaar van dit station was zo blij met ons initiatief dat hij ons na de opnames apart nam. Hij vertelde dat hij ons heel graag wil helpen en omdat hij een evenementenbureau had, wist hij van wanten: Hij wil onze werkplaats officieel “launchen” (schrijf je dat zo?) halfweg Januari... Hij legde meteen zijn vinger op de zere plek en wist een aantal mensen en organisaties te noemen die er volgens hem niet onderuit zouden kunnen om ons te helpen... Hij wil het groots en professioneel aanpakken en is heel betrokken... Ik heb hem laten weten dat wij geen geld hebben voor dit soort dingen, maar hij zou daar een oplossing voor zoeken...

Vanmorgen hoorde we het interview in herhaling weer op de radio met een enthousiast appel van hem erachteraan om vervolgens niet meer de zakjes op straat te gooien maar ze bij ons in te leveren...

De “clean-up day” zelf was weer een uitgelezen kans voor “Tuma Viela” om zich te laten zien. Een leuk moment ook om een groepsfoto te maken van het “Tuma Viela” team!
Gewapend met onze afvaltassen om de rondzwervende waterzakjes en kleurige ijszakjes in te verzamelen -en een schooltas als voorbeeld van wat we maken om de schouders- gingen we al vroeg op pad. We vielen op... Vooral omdat helemaal niemand er verder ook maar iets aan leek te doen... De meesten wisten dan wel dat het “grote schoonmaakdag” was, het was zo vaak omgeroepen op de lokale radiostations maar er was in de straten van ontwakend Tamale geen enkele activiteit die iets met opruimen te maken had te bespeuren.  Natuurlijk werd er geveegd door de vrouwen, wat vaste prik is elke morgen, maar net als anders werd de zooi in de open riolen geveegd of op een hoop langs de weg gedumpt. Wat een teleurstelling... maar genoeg te doen voor ons dus! We doen ons werk op het taxi station, het bus station en laveren tussen de vele handelaren op de plaatselijke markt door. Kinderen die aarzelend achter ons aanlopen en vaak te verlegen zijn om ons aan te spreken vertellen we wat ze moeten doen als ze ook een schooltas willen. Op de markt kunnen we het niet laten om te profiteren van enkele uitzonderlijke koopjes waarvoor we ze niet konden laten hangen...! We hebben lol en mensen hebben er plezier in om ons zo bezig te zien en zijn veelal vol bewondering over wat we maken van schijnbaar waardeloos maar blijkbaar zeer waardevol, rondslingerend afval! Eindelijk komen we aan het eind van de ochtend “collega’s” tegen van de “Zoom-Lion”, de gemeente reiniging die onder opzwepende trommelmuziek een hoop stof doen opwaaien... We begroeten elkaar  en met een volle zak zakjes achter op de kar van Ayisha keren we huiswaarts...

We zijn gefilmd en geïnterviewd door TV Ghana en dat wordt komende week landelijk uitgezonden! Deze week kan niet meer stuk! Zoveel goede dingen die ineens gebeuren!  

De medewerkers vertelden me dat ze het toch gezegd hadden?! En dat is waar: Elke keer als ik vertwijfeld was over hoe nu verder te moeten zeiden ze haast in koor: “Nawuni son”: God/Allah zal ons helpen! En “Nawuni larrege”: God/Allah zal ons geld geven...