Heel vroeg word ik wakker van het kraaien van mijn jonge haan die voordat ik
wegging eigenlijk nog maar een groot kuiken was... Het klinkt een beetje
vals, hij moet nog wennen aan het geluid dat hij net kan produceren en naast
zijn wil om mij wakker te krijgen zit hij ook gewoon wat in het wilde weg te
oefenen en te genieten van het effect van zijn hese gekukel...: hanen die
vanuit andere compounds als een echo reageren en ons hennetje dat vanaf haar
nest met ‘zomaar’ tien eieren onder zich zachte geluidjes maakt...
De kat die ‘plotseling’ hoog zwanger blijkt te zijn stoort zich niet aan het
lawaai en blijft opgerold liggen naast mijn matras. Ik hoor het ritmische
geluid van een ‘ho’ die de grond bewerkt en zie uit mijn raam wat geen raam
heeft een kromme gedaante in de ochtendschemering de losse, vochtige grond
omwoelen met zijn eveneens kromme schep... Wat is alles groen geworden! De
jonge peperplanten groeien snel door de regen en de zon die elkaar nu
regelmatig afwisselen. Vrouwen lopen zachtjes pratend langs mijn hut, klaar
voor een lange dag werken op de farm... ik hoor een baby huilen in de
verte...
Ik ben weer thuis, na zes weken thuis te zijn geweest... “Zelden thuis” gaat
eigenlijk niet meer op want ik ben nu altijd thuis, of dat nu in Ghana is of
in Nederland...
Ik kijk terug op prachtige weken thuis in Nederland: Naast de nooit
aflatende zorg en liefde van mijn moeder was daar het grootse feest bij Daan
Vermeer waarvan de kado’s, verpakt in kleurige enveloppen -of bijgeschreven
op ons account- bestemd waren voor “Tuma Viela”. De geslaagde open dag waar
mijn zus Petra een groot aandeel in had en waar veel bekende en onbekende
mensen langs kwamen om de producten te bekijken, de power-point te zien en
de verhalen te horen over de werkplaats. Waar de ansichtkaarten die Douwe
van mijn foto’s maakte goed verkocht werden en mensen spontaan een gift in
het snel geïmproviseerde
doosje stopten... De lezing bij de Rotary in Zuidhorn waar zoveel lieve
mensen met me meedachten en ideeen aandroegen die leidden tot een
fantastische ontmoeting met de directeur van Inverko, een plastic
verwerkingsbedrijf in Leek dat ons in de toekomst wil gaan helpen... De
inzet van de kerk waar ik tijdens een dienst mijn verhaal mocht houden en de
collecte bestemd was voor het goede doel... De toezegging van een oude
bekende die de helft van de opbrengst voor zijn vijftigste verjaardagsfeest
zou overmaken naar de rekening van de stichting...De kinderen van
basisschool ‘de Delta’ die met hun zendingspotje het komende halfjaar voor
ons gaan sparen... Het nieuws dat een gedeelte van de opbrengst van de
rommelmarkt richting ons project zou gaan... De geweldige steun en
betrokkenheid van de bestuursleden en naaste mensen daaromheen...
Onverwachte envelopjes in de brievenbus, lieve, bemoedigende woorden via de
mail en een aantal nieuwe donateurs die maandelijks hun bijdrage willen gaan
storten zodat Tamale schoner wordt, we voorlichting kunnen geven, de
veertien medewerkers de kost kunnen blijven verdienen, we kunnen werken aan
het milieubewustzijn en bovenal meer grote en kleine mensen blij kunnen
maken met een prachtig product van onze werkplaats.
De medewerkers van de werkplaats waren blij me weer te zien na zo’n lange
tijd en we kletsten bij over de belevenissen in onze twee totaal
verschillende werelden. Alles was hier goed gegaan, wat de oude mannen op
het bankje tegenover de werkplaats na een hartelijke begroeting meteen
bevestigden... “No problems, Salima... Hard work!” Foto’s gaan rond, de
draagbare radio/cd speler die ik voor de dagelijkse “arbeidsvitaminen” als
kado voor de werkplaats had meegenomen staat meteen te schetteren. De
kleine Abdellah zit als een prins in zijn ‘nieuwe’ wipstoeltje te spelen met
zijn nieuwe duploblokken en er wordt gelachen en gegist wiens baby als
eerste de maxi-cosy zal gaan ‘bewonen’ die vooralsnog op de plank in de
werkplaats beland...
Ik wordt de hele dag glimlachend en goedkeurend door de vrouwen overal
zachtjes in mijn lijf geknepen waar heel wat meer kilo’s aanzitten als toen
ik wegging... “Holland was good for you...!” roepen ze allemaal... Ja, ze
hebben gelijk!
|